Beyaz tutkal kokan iyi bir adamdı eski kocam. Benden ve sizden de iyi olmalı. Ona ilişkin tek anımsadığım bu. Kötülüğün rendelenmiş parçalarının beyaz tutkalla sıkıştırılarak bambaşka bir nesneye dönüşmüş haliydi kocamın iyiliği. Rahatsız eden, çileden çıkaran bir iyilikti onunki. Yanındayken her kötülüğün makul bir sebebi olacağını düşündürürdü. Beyaz tutkal kokusunu her duyduğumda kocamın iyiliğini oluşturan kötülük parçacıkları kendiliğinden birbirlerine yapışıyorlardı. İçkisi, kumarı, sevgilisi filan yoktu, yoktu ama bütün bunlara niyeti vardı sanıyorum. Onu terk etmeye karar verdiğim sabah bunu fark ettim.
Aysun Kara
Teşekkürler Onur, ellerine sağlık Aysun, yeni kitabını da heyecanla bekliyorum.
Adam iyide olsa yaranamıyo yani 😀