hüzünle sarkıtılan günlerin ucunda biter her şey
kanıyla akar zaman, tırnağıyla uzar acı
sırrıyla susan bir dalın gölgesinde
yangını içinde büyüyenler için
hiçbir şeydir varlığın yaptığı ve yıktığı
çünkü her kırılan öğretir
acının damardaki sonsuz yolunu
ve kırılabilir her kalp ilk seferden daha sessiz
anısında durulan zaman’ın izlerinde
düğümlenebilir bütün gün olmayışın boşluğuyla
ayrılığın ve uzaklığın sızısıyla çoğalıp
kalın çizikler çeker boyuna
işitilen kırık yazgısı temmuz aylarının
kalbin buğusunda dokunulmaz bir yara
yazıldı ve görüldü diyor her yazgı
her biri kuyuda sancılı bir rüya
gördüm ki her şey bir şeyin batışı için vardı
çünkü batarken bulurdu kendini hiçlik
çırpınan bütün aşkların uğultusunda
Meryem Coşkunca