Jean Genet’nin bir şiirinden türetilmiştir
Bir güldür bu şekil, koru onu, saftır.
Sakın onu. Halihazırda soyuyor akşam seni
önümde. Çırılçıplak, iç içe geçmiş, dikilen
bir sayfada duvarın karşısındaki. Bu şekil.
Titriyor dudaklarım üzerinde onun narin ağzının
ve cüret ediyor toplamaya düşen damlaları.
Sütün çoğaltıyor boğazımı bir kumrunun boynuna.
Kal n’olur. Sedef yapraklarıyla bir gülün, kal.
Dikenli deniz meyveleri yırtıyor tenimi. Gecenin sonundaki
hayalin. Dumanın parmak izleri kırıyor yüzeyi.
Dilim sokuluyor, içiyor gülün köşesinden.
Tereddütte kalbim. Altın saçlı, hayaletimsi ense.
Kır çapayı imkansız yaşama, kusarak
safra dolu bir denize. Bağlanmışım bedenine
içinden geçip gidiyorum iyiliksiz devasa bir dünyanın
ki orada, uykularıma geliyorsun sadece.
Okyanusun üzerinden belli belirsiz yuvarlanıyorum seninle,
döndürerek makaraları, fırtınalarında bükülerek senin.
Dalgın ve kızgın. İstiyorum ufku örsün gök
benim dikişlerimle.
Nasıl uyuyabilirim ki bu ten sökerken denizi?
Güzel hikayesi aşkın. Köylü bir çocuk
tapınıyor sahildeki nöbetçiye.
Kehribar elim demirden bir oğlanı çekiyor kendine.
Uykucu, bedenin senin. Bu şekil, olağanüstü.
Kremalı badem, yıldız, o kıvırcık çocuk.
Kanın sızlayan karmaşası mavi çekilişinde
akşamın. Çimlerde çınlayan çıplak bir ayak.
Carol Ann Duffy
Çevirenler: Şakir Özüdoğru, Onur Çalı