Hüseyin Ferhad toplu şiirlerinden oluşan “Kılıç İpekte Sınanır”dan (YKY, 2008) uzunca bir süre sonra yeni şiir kitabı çıkarıyor: Nihayet Bir Cümledir İnsan. “Ah’lar, Sagular” ve “Kurtların Tanrısı Yine Kurttur” bölümlerinden oluşan kitap iki zeyl bölümüyle bitiyor.

Kitabın ilk şiiri “Karanfil”i tadımlık olarak sunuyoruz…

Karanfil niye kokar hem de kıpkırmızı

Şuramda bir göçük var aşka benzer bir sızı
aşka benzer bir od. Bu yüzden

Karanfil niye kokar hem de kıpkırmızı

Usul usul değil
azala azala yaşar bencileyin hayta
en zayıf halkasından ama en zayıf halkasından
tutunur hayata. Biraz da bu yüzden

Karanfil niye kokar hem de kıpkırmızı

Gitmem. Cümle yollar ezberimdedir
yol türkülerinin en amansızı
“Dünya dedikleri bir gölgeliktir”
nicedir dönenir içimde. Daha çok da bu yüzden

Masmavi akan Niğde üzerinden
Pozantı, Fevzipaşa üzerinden
seherin ılık tülüne abanıp, sapsarı
ovalara ilikleyen dağları. O trene rağmen

Sene bin dokuz yüz yetmiş bir
küseğen iki çocuktuk biz senlen

Menzil, yine ilk menzil; aznif
bilmem dedi Hisarlı Ahmet, briç de

Sor, kimin gözyaşları saklı
şu keman kutusunun içinde

Baktım salkım saçak bir kardelen
baktım orda, okul bahçesinde

Sene bin dokuz yüz seksen bir
yine küseğen iki çocuktuk senlen

Yüreğim bir serçeden daha hafif
daha ürkek bir serçeninkinden

Hadi, dedi Hisarlı Ahmet
bir yaprak daha kopar takvimden

Ben tutacak değilim herhâlde
turnaların, sığırcıkların yasını

Yaban atlarımız vardı eskiden
çoğu beyaz, al, kula, demirkırı
çaya, nehre inen sabahları
Afrin’e, Orontes’e. Ama çok eskiden

gibi Bukefalos gibi Kanthaka gibi Burak gibi Marengo
yahşi hepsi de birbirinden

Karanfil niye kokar hem de kıpkırmızı
elbet kanatmak için kokar yaralarımızı