Kurt Vonnegut, alışılagelmiş bilgeliği ve nüktedanlığıyla, Yaratıcı Yazmaya Giriş 101 olarak adlandırdığı 8 esası ortaya koyuyor.
1. Sizi okuyacak kişi, zamanını boşa harcadığını düşünmemeli.
2. Okura, kendini aynı safta hissedeceği en az bir karakter verin.
3. Karakterlerinizin her biri bir şey istesin, bir bardak su olsa bile olabilir bu.
4. Her cümleniz şu iki şeyden en az birinin üstesinden gelsin: Karakteri ortaya koymak ya da hikâyeyi harekete geçirmek.
5. Hikâyenin sonuna mümkün olduğunca yakın bir yerden anlatmaya başlayın.
6. Sadist olun. Öne çıkan karakterleriniz ne kadar tatlı ve masum olursa olsun, başlarına korkunç şeyler getirin ki okuyucu onların nasıl insanlar olduklarını görebilsin.
7. Tek bir kişiyi memnun etmek için yazın. Eğer pencereyi açar ve -tabiri caizse- tüm dünyayla sevişmeye kalkarsanız, hikâyeniz zatürre olur.
8. Okurlarınıza mümkün olduğunca çok bilgiyi, mümkün olduğunca çabuk verin. Onları belirsizle sınamayın. Okur neler olup bittiğini kavramalı; olayların nerede ve neden gerçekleştiğini iyice anlamalı. Öyle ki hikâyenin son birkaç sayfasını hamamböcekleri yese bile hikâyeyi kafasında tamamlayabilmeli.
Benim kuşağımın en büyük Amerikalı hikâyecisi Flannery O’Connor (1925-1964), yazdığım bu kaidelerin hepsini tek tek yıktı; ilki hariç. Büyük yazarlar böyle yaparlar.
Çeviren: Ozan Çororo
Kaynak: Kurt Vonnegut’un Bagombo Enfiye Kutusu adlı hikâye kitabının önsözü.