Dünya bir yok oluşa doğru hızla koşuyor. Temel hak ve özgürlükler giderek lükse dönüşüyor. Serbest dolaşımı icat eden insanlık, insanların yaşamak için yer değiştirmelerini “göçmen krizi” olarak adlandırabiliyor. Toprak, hava, denizler, ormanlar (yerkürenin anadilleri) ekolojik bir yıkımın içinde olduğumuzu yüzümüze vuruyor. Gelir adaletsizliği ve yoksulluk o kadar derin ki bunu görmemek ancak Mars’ta tapusu olanlar için mümkün.

Bütün bu eşitsizlik, adaletsizlik ve sömürü içinde paranın hükmü sürerken edebiyat ne işe yarar? Edebiyatın daha iyi bir dünya kurmak yolunda bir işlevi var mı?

Sanat, özelde edebiyat daha iyi bir dünya düşü kurmayanların harcı değil. Kitaplar bunun için var: Daha iyi bir dünya için! Uzun erimli bir emek istiyor bu umut. Edebiyat, eninde sonunda bu umudu besleyen bir sanat. Okuyan, yazan herkesin elinden tuttuğu bir düş.

Edebiyatın bir sığınak ya da mevzi olduğu sık sık söylenir. Doğrudur, harcını umudumuzla ve daha iyi bir dünya hayaliyle kardığımız bir sığınaktır edebiyat. Şimdi bu sığınakta iyi metinler okuyup yazarak öfkemizi, umudumuzu ve hayallerimizi diri tutuyoruz. Bekliyoruz, hazırlanıyoruz. Günü gelince sığınaklarımızdan çıkıp edebiyatın sınır tanımazlığını, dönüştürücü ve iyileştirici gücünü yeryüzünün her zerresinde hayata geçireceğiz.

Parşömen Sanal Fanzin, sınırsız edebiyat dünyasında bir sığınak-ada. 15. yılında da edebiyatseverlerin buluşma noktası olmaya devam edecek.