bir çıkmaz sokakta otururum
suyumu getirir çocuk, ağzında marlborası
pişmanlıklarım, sirenleri yanan bir polis arabası
moda sahilde kaybolur gözden
kalan sağlar bizimdirci bir pandemi çiçeğiydim balkonda
çığlık çığlığa martılar, gökyüzünden düşer gibiydiler
bak yine geldi bahar, çiçeklendi ağaçlar
yeni bir günün umudu var, hayat var
ben kader ağacı değildim, nedeni buydu
tutkularıma bıraktım kendimi
ayakkabım çingene pembesi
Cansel Ünveren