Derler ki ölüler daima bizi yukardan izler,
Biz ayakkabılarımızı giyerken ya da sandviç hazırlarken,
onlar göğün cam tabanlı kayıklarından aşağı bakarlar
kendileri sonsuzluğa doğru yavaşça kürek çekerken.
Aşağıda, yerde oradan oraya giden başlarımızı izlerler,
ve biz çimlere uzandığımızda ya da bir kanepeye,
belki sıcak bir akşamüstünün uğultusuyla uyuşmuş halde,
o an bizim de onlara baktığımız düşünürler.
böylece küreklerini kaldırır, sessizleşirler
ve beklerler, tıpkı anne babalar gibi, biz gözlerimizi kapatana kadar.
Billy Collins
Çeviren: Mesut Barış Övün
Ne kadar güzel aktarmışsınız. Şairin ve sizin emeğinize sağlık. Hayata bakış açısı işte.