Senem Koç

cevf. gecenin topukları belimi kırıyor
harflerin mahrecine dikiyorum, dilin ucuna
kadar açılıp telaşa düşen yaldızlı gök kapısını
kurşuna dizilen çiçeklerin hangi sayfadaydı, toplardım
başkasının sesiyle de bağırsan duyulurdu
akanyıldızı durdurmak için bahşettiğin öfken

ağaçla dal kökle saçak arasında
birbirine bağlıyorum sökükleri, iple çekiyorum
susmanın dikenlerini gel, gürültü koparalım
sesten mürekkep bir çiçek açsın kitapların içine
kapılara sığma, basma eşiklere, eşikler başkasının duyusu
yıkılırsa üstümüze çıkamayız yediveren cehennemlerinden
çevir ayakkabılarını dökülsün taşlar, ayak izlerimde dur
karanlık mı kokuyor anlamanın bahçesi korkma, vardın

gecenin topukları şiiri vurdu, kendini
aklamayan bir suyun direncini
çürmük bir yangının hışırtısından söküyorum
birinci çoğul ekleri terk ettiğim sabahlar hep
bende kalmanız ve sizde yaşamak için siz dedim sana
anla, bir çığlığı yumuşatmaya çalışmanın tembelliğini
arzunun kabuğu diye sür yaralara ve kaldırımlara yaz:
gece saat üçte tıkır tıkır ezilir şiirin topukları
herkes yalnız yürür aynasında

kalkale. saymadım allahın hakkı kaç
benden uzağa yuvarlanan yaprak
varsın sürüklenmenin tadına
bakma, hiç yere
bakmazsam düşmem
bunu da yaz kaldırımlara

Senem Koç