Üstüne yanardağ külleri yağan bir deniz
Acısına acı katarken Rebeka’nın
Bilemezdi birden uzaklaşacağını turuncu teknenin
Üstelik küpeştesine sımsıkı tutunmuştu Rebeka
İyi çocukların büyümesini hızlandırmaktı amacı
Ve yağmur bulutlarının toplanmasını
Bilemezdi buğdayın dünyaya küstüğünü
Bahar arifesinde kesilen bir ağaç
Matruşka olmak için heves edince
Çalınmış baharın kokusunu aldı birden ve
Doğmamış bir çocuğa Bahar adını koydu hemen
Denizkızının ellerindeki yosunlar ıslaktı hâlâ
Ağlamaları kahkahaya dönüştüren cihazı
Nedense kaybetmişti Rebeka
Sonra bahar terk edip üç mevsimle kalınca baş başa
Hayatın anlamsızlığının anladı tekrar Rebeka
Her şeye sahip olmaktan başka bir şeyler de olmalıydı hayatta
Ecinniler hükmetmeye başladığında yapay zekâya
Kendini çok, çok uzaklara attı
Ercan Varol